In Barcelona zijn hobby’s duur en tegenwoordig lijkt het moeilijk om plekken te vinden die geen arm en een been kosten om je passie na te jagen. Maar er zijn holtes, kelders of, in dit geval, bunkers waar sommige gekke mensen hun interesses en geschiedenis buiten de wereld cultiveren als in een tijdcapsule.
Dat is wat Bunker Type doet , een kelder in een klein straatje in Vallcarca waar Jesús Moretín een drukpers bijhoudt waar ze publiceren zoals aan het begin van de 20e eeuw.
De professor verborgen in een bunker
Jesús Moretín is een leraar uit La Massana die nog een andere passie heeft: antieke drukkunst. Om die te cultiveren heeft hij deze plek gevonden, een kelder in Vallcarca, die precies dat is, een bunker waar hij zich kan verstoppen zodat de tijd niet voorbijgaat tussen gereedschappen waarvoor, precies, de tijd niet voorbijgaat.
Bunker Type begon 15 jaar geleden met een paar machines, “als een kleine werkplaats met 4 gereedschappen en 4 alfabetten”. Vijftien jaar later is het nog steeds in leven zonder duidelijke reden, want, zoals Moretín uitlegt, “het feit dat mensen niet met dit systeem drukken is omdat het niet winstgevend is en ook niet veel zin heeft”, want, “als je een tekst of een paragraaf moet maken en je moet anderhalf uur spenderen en dan besluiten dat het er niet goed uitziet omdat je de typografie moet veranderen, anderhalf uur spenderen om alles op te slaan en opnieuw te beginnen, dan is het niet echt een goed systeem.
Toch is Bunker Type precies dat, een artistiek toevluchtsoord, waar Moretín nu creatief drukwerk maakt met gereedschappen die daar eigenlijk niet voor bedoeld zijn. Ze hebben nu bijvoorbeeld een boek voor jonge kinderen uitgebracht met Òscar Dalmau, waarin de retro-esthetiek centraal staat.
Het proces is mooi maar langzaam. De massief loden letters worden op volgorde op de plaat gelegd, voorzichtig, door stukjes toe te voegen om ruimtes te markeren en met respect voor de wetten van de oude drukpersen, waar alles langzaam gaat en het een uur kan duren voordat een pagina is gemaakt, en dan wordt het door de draaibank gehaald en begint het drukken.
De drukkerij is niet toegankelijk voor het publiek, omdat het uiteindelijk een verlengstuk van Moretín’s woonkamer is, maar om er naartoe te gaan, met hem te praten of een project voor te stellen, hoef je hem alleen maar te schrijven en hij zal je met plezier ontvangen.