Van verticale sloppenwijk tot groene long van de stad. Can Clos is een van de vele vergeten wijken in Barcelona. De wijk Can Clos werd in 1952 opgericht om onderdak te bieden aan sloppenwijkbewoners die uit de Diagonal waren verdreven en lag jarenlang verborgen achter Montjuïc. Nu wordt er een park van 14.400 m2 geopend dat de wijk op de kaart zet en het een van de groene longen van de stad maakt.
Het nieuwe grote stadspark in de Marina de Port heeft het bovenste deel van Can Clos, in de wijk Sants-Montjuïc, getransformeerd. De ingreep heeft een nieuw groen gebied gecreëerd dat de topografie van het gebied heeft veranderd, met een voetgangersroute die de verbinding van Can Clos met de rest van de jachthaven en met de berg Montjuïc verbetert.
Hoe ziet het nieuwe Can Clos park eruit?
Het nieuwe park is bedoeld als een verbindende ruimte tussen de wijk Marina de Port, Can Clos en de berg Montjuïc, en voegt 14.400 m² aan aangelegde groene gebieden toe , binnen het kader van het Klimaatplan.
Er is 24.700 m² ontwikkeld, waarvan 14.400 m² bestemd is voor groene ruimten en rust- en recreatiegebieden, met twee hoofdzones. Aan de ene kanteen grote ruimte met een centrale promenade en een stadsbos, dat zich uitstrekt tussen de straten Ferrocarrils Catalans, Diligències en de weg Can Clos.
Aan de andere kant,een tweede gebied van 4.600 m², begrensd door de straten Ferrocarrils Catalans, Foneria en Onyar. Daarnaast is er een nieuw kindergebied van 450 m² met schommels, draaiende spellen, touwnetten, glijbanen en een klimmuur.
Bovendien worden er vier nieuwe woongebouwen in het park gebouwd, waarvan twee voor gesubsidieerde openbare huisvesting.
De buurt neemt momenteel deel aan de keuze van de naam van het park door middel van een participatief proces, voordat deze wordt voorgelegd aan de nomenclatuurcommissie van de gemeenteraad van Barcelona.
Can Clos, het voorbeeld van verticaal sloppenwijkenbeleid
Na het shantyisme (in wijken zoals Somorrostro) , was er een ander fenomeen in Barcelona, dat van het verticale shantyisme. Wijken met gebouwen die haastig en onvrijwillig werden gebouwd, met slechte materialen en weinig voorzieningen (vaak zonder water of elektriciteit) die dienden om onderdak te bieden aan de buren van de sloppenwijken die uit hun precaire huizen werden verdreven om in al even precaire gebouwen te gaan wonen.
Can Clos was hier een voorbeeld van. De barracas aan de Diagonal, een kern ter hoogte van het huidige Camp Nou, werden in 1952 uitgezet vanwege de komst van de paus voor de viering van het Equaristisch Congres. Voorkomen moest worden dat de Paus de krotbewoners op straat zou zien.
Ze werden “verstopt” in Can Clos, een geïmproviseerde wijk achter Montjuic met gebouwen met nauwelijks voorzieningen, die jarenlang nauwelijks openbaar vervoer met de stad had. Dit is in de loop der decennia veranderd en de aanleg van het nieuwe park is een volgende stap in het herstel van historisch vergeten wijken in Barcelona.