Het lijkt ongelooflijk, maar een jaar voordat curling officieel werd geboren in Schotland in 1541, werd er een curlingclub geboren in Collserola, aan de oevers van het Vallvidrera-stuwmeer .
Sindsdien gaan de leden van de Vallvidrera Curling Club elk jaar begin maart, samenvallend met de koudste dagen in de stad, naar het stuwmeer met een steen die ze gooien om te kijken of de ijslaag, als die er is, dik genoeg is om een wedstrijd te houden. Zo niet, dan gaan ze ontbijten. In het halve millennium van haar bestaan heeft de gelegenheid zich nog nooit voorgedaan, dus de Vallvidrera Curling Club heeft nog nooit een wedstrijd op haar veld gespeeld.
De steen die het ijs breekt
Dit is ongeveer de officiële geschiedenis van een van de meest merkwaardige sportclubs van Barcelona. Hoewel de club volgens hen 500 jaar geschiedenis heeft, zijn er in werkelijkheid alleen documenten van de traditionele afkomst naar het stuwmeer sinds 2018, toen de slechte tongen de oprichting van de club dateerden.
Al zes jaar lang dalen de curlers (curlingspelers) llebrencs (de bijnaam van Vallvidrera) begin maart af naar het stuwmeer om de beroemde steen te gooien. Omdat het ijs nooit dik genoeg is, gaan ze ontbijten in de Racó de Collserola, waar de sintels en een goed sportief ontbijt op hen wachten.
Wat een paar jaar geleden begon als een grap onder een aantal buren van Vallvidrera is gegroeid en, zoals alle grote grappen, half echt, half droom geworden. De club heeft zijn eigen blauwe tenue, zijn eigen sportuitrusting en zelfs een sponsor, Cerveses Sant Jordi, die een bier in beperkte oplage voor hen heeft gemaakt, het “Vallvidrera Curling Beer”.
Deze 14 januari 2025, voor het eerst sinds lange tijd, is het stuwmeer van Vallvidrera bevroren, zodat de dreiging om te moeten spelen eindelijk uit kon komen.
500 jaar geschiedenis, een wedstrijd, een overwinning
De Vallvidrera Curling Club heeft nog nooit in zijn veld gespeeld, maar wel één keer erbuiten. Dat was in 2019, toen de Club de Gel de Puigcerdà hen uitnodigde voor de Lliga Catalana de Rookies, waar de organiserende club een speler van zijn team uitleende aan elk van de amateurdeelnemers. Met deze hulp (en van de 500 jaar geschiedenis op zijn rug) won de Vallvidrera Curling Club de enige wedstrijd die in zijn geschiedenis is gespeeld.
Hun andere mijlpaal beleefden ze dit jaar met Ràdio Estel, die een dag organiseerde genaamd Estre sobre Gel (Estre op Gel) waarmee ze wilden meedoen aan het steenwerpen en het ontbijt van de Vallvidrera club.
Een hymne gezongen door een bariton van het Palau de la Música
Elke zichzelf respecterende club heeft een motto en een hymne, en de Vallvidrera Curling Club niet minder. Het motto is “El pantà serà sempre nostre” en het volkslied, een compleet lied gezongen door Germán de la Riba, een buurman uit de buurt en bariton in het kamerkoor van het Palau de la Música, die elk weekend optreedt tijdens de missen van de kathedraal.
Dit jaar is de steen ook gezonken in het water van een moeras dat bovendien leeg is door het ruimen van invasieve soorten. We zullen dus moeten wachten tot volgend jaar om het opnieuw te proberen.
Tot die tijd kunnen we de tekst van de hymne leren, die we hier achterlaten voor het geval je lid wilt worden van de club. De enige vereiste is dat je ze volgt op hun twitter- of instagramaccount, en dan ben je weer een krullenbol rijker.
“És el club que porto al cor Blau i verd és nostra ensenya. Que amb orgullem defensem tots. Des del 1540 Les escombres fem suar És sabut que a Collserola. Es fa cúrling al pantà. Som, som, som de muntanya. Som, som, som els del pantà Club de Curling Vallvidrera, Barcelona ens fa cagar. Ambetera i granera, esperem glaçar el pantà. Canviem la normativa, perquè ens deixin patinar. De overwinningen onderschrijven ons, de toekomst is de Puput en tot het laatst van mijn dagen Vallvidrera Turling club. Som, som, som de la muntanya. Som, som, som els del pantà Club de Cúrling Vallvidrera Barcelona ens fa cagar”.