Kun je je een compleet dorp voorstellen, ontworpen door de school van Gaudí, in the middle of nowhere? Het bestaat, en het ligt niet precies in de Eixample. We hebben het over Raimat, het modernistische (en wijn) juweel van Lleida dat een geheim verbergt: hoewel alles eraan herinnert aan het genie van Reus, heeft hij het project nooit ondertekend.
Dit is het verhaal van hoe de droom van de Catalaanse bourgeoisie een woestijn veranderde in een architectonisch en wijnbouwkundig utopia.
Het wonder: van droog land tot wijnimperium
Om Raimat te begrijpen, moet je terugreizen naar 1914. Wat nu wijngaarden zijn, was letterlijk een dorre woestenij in het hart van de Ponent. Een plek die sinds de Reapersoorlog in de vergetelheid was geraakt.
Alles veranderde toen Manuel Raventós Domènech (ja, de man van Codorníu) een visie had. Hij kocht 3200 hectare droge, zouthoudende grond en verrichtte een wonder: hij plande een netwerk van bijna 100 kilometer irrigatiekanalen, plantte miljoenen bomen en begon wijngaarden te cultiveren waar niemand het voor mogelijk hield.
De Gaudí-verbinding die er (bijna) was
Raventós wilde niet alleen het land transformeren, hij wilde het ook in stijl doen. Zoals elke Catalaanse bourgeois met ambitie deed hij een beroep op de sterarchitect van dat moment: Antoni Gaudí. Het probleem? Gaudí was helemaal gefocust op zijn magnum opus, de Sagrada Família, en weigerde beleefd de opdracht.
Maar (en hier komt het mooie) hij liet hem niet in de steek. Hij beval hem aan bij zijn meest gevorderde leerling: Joan Rubió i Bellver, een sleutelfiguur van het Modernisme en van Gaudí’s “tweede generatie”.
Rubió nam de uitdaging aan en het resultaat is gewoonweg spectaculair. Onder zijn leiding kreeg Raimat vorm. In 1918 bouwde hij de wijnmakerij, beschouwd als het eerste gebouw van gewapend beton in Spanje en een echte “kathedraal van de wijn”. Het is een monumentaal schip van 150 meter waar de parabolische bogen, steunberen en gotische echo’s van alle vier de kanten “Gaudí” roepen.
Kort daarna, in 1922, wijdde hij de kerk van het Heilig Hart in en ontwierp hij de huizen voor de kolonisten. Rubió bouwde niet alleen gebouwen: hij ontwierp een heel dorp. Hij creëerde een landbouwkolonie die de fabrieken van de Llobregat imiteerde, met een school, coöperatie en diensten, waarbij landelijke functionaliteit samensmolt met modernistische genialiteit.
Raimat vandaag de dag: een wijn en architectuur uitje
Vandaag de dag is een bezoek aan Raimat een bruut uitje. Het is om door het enige Catalaanse dorp te wandelen dat ontstaan is uit een integraal modernistisch plan, om je te verbazen over een “Gaudí-achtige” architectuur die het landelijke landschap opnieuw uitvindt en om tegelijkertijd enkele spectaculaire wijnen van de D.O. Costers del Segre te proeven.
Het is het levende bewijs dat, hoewel Gaudí het niet heeft getekend, zijn geest in staat was om een woestijn te transformeren in een utopie van wijngaarden.
Misschien ben je ook geïnteresseerd in: De beste wijnhuizen in Gràcia voor een vermout dit weekend