Ontsnappingen binnen een half uur van Barcelona die je nog niet kende

Een half uur is de tijd die nodig is voor een korte aflevering van een serie, een lange metrorit, een wandeling om boodschappen te doen of de tijd die je in bed doorbrengt met het kijken naar je mobiele telefoon voordat je gaat slapen. Om die tijd optimaal te benutten en je uit bed te krijgen, brengen we je een aantal uitjes die je in 30 minuten vanuit Barcelona kunt doen en waarmee je de wereld kunt veranderen en het gevoel hebt dat je uren in het vliegtuig hebt gezeten. En hoewel het in onze stad lijkt alsof alle geheimen ontdekt zijn, zijn er nog steeds veel plekken die nog gevonden moeten worden.

Boeddhistisch klooster in Garraf, het toevluchtsoord van Richard Gere

Ja, het is mogelijk om naar Tibet te reizen op minder dan een half uur van Barcelona. In een romantisch 19e-eeuws paleis midden in het Garraf Park wapperen boeddhistische vlaggen: het is het klooster van Barcelona van de Sakya Tashi Ling boeddhistische monnikengemeenschap, de eerste die in 1996 in Catalonië werd opgericht.

En hoewel de weiden van de Garraf niet de ondoordringbare bergen van de Himalaya zijn, ademt deze tempel vrede. Elke dag en elk uur organiseren de monniken rondleidingen om uitleg te geven over de boeddhistische religie en om de stoepa’s te bezoeken, die kegelvormige constructies die typisch zijn voor Tibet en die de monniken hebben toegevoegd aan het Palau Novella waar ze zijn geïnstalleerd. Een bezoek aan de indrukwekkende stoepa, een wandeling door het klooster en fantaseren over het doen van een van de retraites die in de tempel beschikbaar zijn, is een perfecte manier om de verbinding te verbreken en dichter bij verlichting te komen.Misschien ontmoet je daarbij wel Richard Gere, een van de beroemdste boeddhisten ter wereld, die meer dan eens een pelgrimstocht naar deze tempel heeft gemaakt.

Colonia Güell, Gaudí’s parel aan de buitenkant

Gaudí’s grote geheim net buiten BCN ligt op slechts 20 kilometer en een treinrit. Als modernistische fabriekskolonie waren Gaudí’s ideeën niet alleen van toepassing op één gebouw, maar op een hele kleine stad. Zijn installatie hier is het verhaal van een ontsnapping: Eusebi Güell verplaatste de Colonia Güell hierheen om de sociale conflicten in Barcelona in 1890 te vermijden.

Het project, in lijn met de fabriekskolonies van die tijd, omvatte alles wat nodig was voor de arbeiders om dicht bij de fabriek te wonen en een fatsoenlijke levensstandaard te hebben. Eengezinswoningen, een theater, een school, winkels, tuinen en een kerk. En hoewel alle gebouwen de kenmerken van Gaudí dragen, is het juist deze kerk, met zijn 40 meter hoge koepel, die een van de meest opvallende gebouwen in het complex is en waar enkele van zijn eerste architectonische innovaties te zien zijn, zoals de trencadís, die we later op zoveel andere plaatsen terug zullen vinden.

La Puda, het verlaten kuuroord voor horrorfilms

Verscholen aan de voet van de berg Montserrat, een paar meter van de weg langs een kronkelend pad ligt een gebouw dat eruitziet als iets uit een Wes Anderson-film. Na een paar scherpe bochten maken enkele open en verlaten deuren plaats voor een indrukwekkend modernistisch kuuroord, een soort verlaten Titanic dat overdag betoverend en ’s nachts angstaanjagend is. Het is La Puda de Montserrat, een 19e-eeuws thermaal bad, hier gebouwd om te profiteren van een bron van zwavelhoudend water, zo heilzaam voor de gezondheid, (en zo stinkend, “puda” in het Catalaans komt van “apestar”) dat ontspringt aan de oevers van de rivier de Llobregat.

Het kuuroord beleefde zijn gouden tijd aan het begin van de 20e eeuw, toen thermale behandelingen in de mode raakten bij de bourgeoisie van Barcelona. Later verwoestte een overstroming van de rivier de Llobregat het gebouw, dat er nooit meer bovenop kwam. Hoewel er veel projecten zijn geweest om het te herstellen, blijft het lijk van een eeuwenoud luxueus gebouw in puin liggen. Het bezoeken ervan (op eigen risico) is een reis terug in de tijd zoals in een film. De kapel, de modernistische houten deuren, de badkamers met hun badkuipen, de kamers… en beneden, de zwavelhoudende waterfontein die nog steeds naar buiten spuit, alles vult met die karakteristieke geur en ons uitnodigt ons gezicht nat te maken om onze huid te laten stralen en ons te voelen als de bourgeoisie van de 19e eeuw.

Vallromanes, thermale baden en rituele rotsen

Tussen de bergen, de Vallés en de zee ligt een juweeltje verborgen. Een dorpje dat verzonken ligt in een vallei die je in een half uur met de auto kunt bereiken, en dat een berguitstapje biedt door een van de meest onbekende gebieden rond Barcelona. De weg vanuit de hoofdstad is al mooi, omdat deze je dwingt om de bergketen aan de kust te beklimmen met uitzicht op zee en vervolgens weer naar beneden te gaan en de vochtige vallei in te rijden. Eenmaal in Vallromanes parkeer je, loop je naar de kerk en wandel je langs het beekje. Op een gegeven moment sla je af naar het pad dat leidt naar de Roca Foradada, een uitgeholde rots waarvan wordt gezegd dat het een oude grafgrot is.

Voor de minder avontuurlijken is Vallromanes ook de thuisbasis van een van de filialen van Aire, de luxe kuuroorden in het centrum van Barcelona die nu ook op het platteland liggen.

Sant Sadurni d’Anoia, de wieg van de wijn

En van de ontspanning van het gebed naar de geneugten van het drinken. Sant Sadurní d’Anoia is, samen met het iets verderop gelegen Vilafranca del Penedés, een van de Catalaanse wijnhoofdsteden. Op slechts een half uur rijden van Barcelona vind je verschillende belangrijke wijnmakerijen die bezoeken en proeverijen aanbieden in indrukwekkende kelders.

Met de trein aankomen zegt genoeg. Direct naast het station verwelkomt de prachtige gevel van de kelders van Freixenet de bezoeker, die al te voet een van de belangrijkste wijn- en mousserende wijnproducenten van het land kan bezoeken, op slechts tweehonderd meter afstand. Maar er zijn er nog veel meer: Juvé y Camps, Codorniu, Gramona? Aan drinkgelegenheden geen gebrek. Bovendien zijn er in de oude wijk veel mooie gebouwen bewaard gebleven, kinderen van de rijkdom die de wijnproductie in de stad heeft achtergelaten. We kunnen dus lekker rondslenteren terwijl we het glas van de laatste proeverij leeg laten lopen en plaats maken voor de volgende.

Montgat, het strand van een andere eeuw

Wat nog ontbrak was een uitje aan het water, en dat is Montgat. Het dorp tussen Badalona en Masnou is een bolwerk van strand en schoonheid, een klein gebied ingeklemd tussen twee steden dat de essentie van weleer heeft weten te behouden. Hier vind je de Baños de la Virgen del Carmen, waarschijnlijk een van de mooiste strandbars van Catalonië. Niets bijzonders, niets elegants, een strandbar die ons terugbrengt naar een ander tijdperk. Witte kalkmuren, stenen tafels gedekt met oliekleden, een rieten dak en een terras dat letterlijk op het zand is gebouwd.

De gang die naar de chiringuito leidt zal de nostalgicus doen denken aan de tingladus van Barceloneta, die vroeger de ingang vulden met de geur van vis uit hun keukens en de geur van de zee die binnenwaaide op het strandbriesje. Dat Barcelona bestaat niet meer, maar dit Montgat wel, en gelukkig is het maar een korte trein- of fietstocht van Barcelona vandaan.

Montserrat, de ultieme berg naast huis.

Op een half uur rijden (en iets langer met het openbaar vervoer) ligt de echte berg van Barcelona. In tegenstelling tot de zachte en glooiende vormen van Montjuic en Tibidabo kun je op Montserrat alles doen wat een goede bergbeklimmer wil doen: wandelen, klimmen, hiken…

Er zijn zoveel Montserrats als je wilt. Naar de abdij gaan met de tandradbaan ligt het meest voor de hand, maar je kunt ook tot Collbató gaan en een wandelroute naar het klooster nemen, bijvoorbeeld voor een paar uur, genietend van het uitzicht over Baix Llobegat en Vallès. Een berg die altijd een nieuw geheim heeft en het ontdekken waard is.

Caldes d’Estrac, warmwaterbronnen met uitzicht op zee

Thermale wateren tegenover de zee. Een klein paradijs op slechts een half uur van Barcelona. Dat is het idee van een bezoek aan Caldes d’Estrac, een plaats in de regio Maresme die al meer dan een eeuw reizigers verwelkomt die op zoek zijn naar zijn geneeskrachtige water. Daarom biedt de gemeente niet alleen verschillende kuuroorden waar je kunt genieten van het thermale water, maar ook een stad vol prachtige modernistische huizen.

Er is ook de Palau Foundation, waar de waardevolle collectie werken van Picasso uit de kunstcollectie Josep Palau i Fabre wordt tentoongesteld en natuurlijk een strand waar je kunt zonnebaden.

Sant Cugat del Vallès Klooster

Met een indrukwekkend Romaans klooster was dit klooster naar verluidt het belangrijkste in het hele graafschap Barcelona. Vandaag de dag wordt het bestuurd door de benedictijner orde en bevat het pre-romaanse, gotische en renaissance elementen in de architectuur.

Je kunt dit zeven eeuwen oude klooster ontdekken tijdens rondleidingen en het beste eraan is? Het is zo dichtbij dat je er zelfs met het openbaar vervoer kunt komen.

Vissersgehuchten van El Garraf

Een treinrit van een half uur brengt ons honderd jaar terug in de tijd, toen de kustdorpen rond Barcelona nog vissersdorpen waren en geen toeristische bestemmingen. De Garraf bewaart een deel van dit historische erfgoed met de Casetes de pescadors del Garraf, een overblijfsel dat ons herinnert aan hoe de Catalaanse kust er nog niet zo lang geleden moet hebben uitgezien.

De kleine witte en groene houten hutjes liggen op het zand zelf en als je erin slaapt, een voorrecht voor de weinige erfgenamen van die oude vissers (de hutjes zijn niet toegankelijk voor het publiek), kun je er heerlijk in wegdromen terwijl je luistert naar de golven die voor je voeten slaan. Natuurlijk, zelfs als je er niet in kunt slapen, kun je uitstappen bij de halte Garraf, zonnebaden op het strand, paella eten in het Nàutic del Garraf, gebouwd op de klif, en zeggen dat je een heerlijke dag op het strand hebt gehad, net als de vissers die ooit in deze baai visten.

Castell de Eramprunyà, de kasteelruïne met uitzicht op zee

Tussen Gavà en Begues ligt deze ruïne van een kasteel op een heuvelrug met uitzicht op de Llobregat-delta en de Middellandse Zee. De tocht ernaartoe is eenvoudig en mooi: nauwelijks een uur lopen vanaf het Parc del Bruguers (dat je met de bus vanuit Gavà kunt bereiken). Het is een van die plekken die lijken op een middeleeuws geheim in het hart van het grootstedelijk gebied.